Zapalenie żył

Powierzchniowe zapalenie żył

Powierzchniowe zapalenie żył dotyczy przede wszystkim kończyn dolnych i tylko w nielicznych przypadkach ma charakter samoistny. Najczęściej przyczyną występowania tego zapalenia żył jest cewnikowanie żyły, zabiegi lub inne czynności medyczne prowadzące do naruszenia żył powierzchniowych, infekcja bakteryjna, a w nielicznych przypadkach także zbytnie przegrzewanie nóg. Do głównych objawów zapalenia żył powierzchownych oprócz wspomnianych już wcześniej zaliczamy także stan podgorączkowy oraz wyczuwane pod palcem zgrubienia i uczucie, że dana żyła jest wyjątkowo twarda. Gdy tylko pojawią się któreś z nich koniecznie udajmy się do lekarza, gdyż nieleczone zapalenie żył może prowadzić poważnych powikłań, obejmujących nawet sepsę, zator tętnicy płucnej czy też zawał serca. Nawracające zapalenie żył powierzchniowych może być ponadto objawem choroby nowotworowej. Lekarz stawia diagnozę zazwyczaj na podstawie charakterystycznych objawów, wspomagając się często badaniem USG żył.

Zapalenie żył głębokich

Zapalenie żył głębokich często rozwija się jako powikłanie zapalenia żył powierzchniowych i dotyczy kończyn dolnych. Jak sama nazwa wskazuje w przypadku tej jednostki chorobowej zakrzepy tworzą się w naczyniach położonych głęboko w nodze, utrudniając prawidłowy przepływ krwi. Na samym początku przebiega całkowicie bezobjawowo, jednak z czasem pojawia się wiele dolegliwości. Do charakterystycznych dla zapalenia żył głębokich objawów zaliczyć możemy silny ból nogi w trakcie ruchu, a także przyspieszoną akcję serca, którym towarzyszy gorączka. Najczęściej dolegliwości bólowe odczuwane są w łydce i pod kolanem, a opuchliznę zaobserwować można przede wszystkim w okolicy kostki. Nieleczone zapalenie żył głębokich może prowadzić do zakrzepicy, będącej główną przyczyną powstania zatorów w mózgu, płucach i w innych ważnych narządach, co może zakończyć się w najgorszym wypadku śmiercią chorego.

Leczenie zapalenia żył głębokich

Stan zapalny żył to dość częsta dolegliwość, która może mieć różne przyczyny i objawy. Zdarza się, że stan zapalny znika samoistnie, bez potrzeby ingerencji medycznej, szczególnie w początkowej fazie zapalenia, gdy objawy nie są zbyt nasilone. W takich przypadkach układ odpornościowy organizmu samodzielnie radzi sobie z eliminacją stanu zapalnego, a objawy takie jak ból, zaczerwienienie czy obrzęk stopniowo ustępują.

Jednak najczęściej stosowanym rozwiązaniem w terapii zapalenia żył powierzchownych jest połączenie doustnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) z preparatami stosowanymi miejscowo, najczęściej w postaci maści. Te maści zawierają zazwyczaj składniki przeciwzapalne oraz substancje poprawiające mikrokrążenie, takie jak heparyna. Heparyna ma działanie przeciwzakrzepowe, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka powstawania zakrzepów, a także do poprawy przepływu krwi w naczyniach objętych stanem zapalnym. Maści zawierające heparynę stosuje się bezpośrednio na zmienione chorobowo miejsca, co przyczynia się do łagodzenia objawów i poprawy stanu chorego.

W niektórych przypadkach lekarz może również zlecić doustną terapię przeciwzapalną. Taka forma leczenia jest stosowana wtedy, gdy zmiany są bardziej rozległe lub gdy reakcja zapalna jest wyjątkowo nasilona. Leki doustne mogą skuteczniej działać na cały organizm, zapewniając silniejsze działanie przeciwzapalne oraz redukując dolegliwości bólowe. Terapia taka wymaga jednak większej ostrożności, ponieważ leki przeciwzapalne mogą powodować działania niepożądane, zwłaszcza u osób z chorobami przewodu pokarmowego lub innymi schorzeniami przewlekłymi.

W przypadku zapalenia żył głębokich, które jest znacznie poważniejszym stanem, standardową terapią są leki przeciwzakrzepowe w połączeniu z heparyną drobnocząsteczkową. Leki te mają na celu rozrzedzenie krwi, co zapobiega tworzeniu się groźnych zakrzepów, które mogą przemieszczać się w naczyniach i powodować powikłania, takie jak zator tętnicy płucnej. Heparyna drobnocząsteczkowa jest podawana w zastrzykach podskórnych, a jej działanie jest precyzyjne i długotrwałe. W przypadku, gdy ryzyko zakrzepicy jest wysokie, terapia przeciwzakrzepowa staje się kluczowa, aby zapobiec potencjalnym powikłaniom, które mogą stanowić zagrożenie dla życia pacjenta.

W wyjątkowych przypadkach, gdy stan zapalny jest zaawansowany i dochodzi do poważnych komplikacji, konieczne może być operacyjne usunięcie zatoru oraz jego rozpuszczenie. Jest to zabieg o podwyższonym ryzyku, ponieważ wiąże się z ingerencją w układ krwionośny, co może prowadzić do różnych komplikacji. Operacja jest zazwyczaj ostatecznością, gdy inne metody leczenia zawiodły lub gdy istnieje bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia pacjenta. Dlatego też bardzo istotne jest, aby wcześnie podjąć działania terapeutyczne, które mogą zapobiec rozwojowi tak poważnych powikłań.

Najlepszym rozwiązaniem jest zatem konsultacja ze specjalistą – chirurgiem naczyniowym, który po dokładnej ocenie stanu zdrowia pacjenta dobierze odpowiednią terapię. Wczesne wdrożenie leczenia pozwala uniknąć groźnych powikłań i zapewnia większe szanse na pełne wyleczenie. Często także zaleca się noszenie specjalistycznych pończoch uciskowych, które poprawiają krążenie krwi w kończynach dolnych, co pomaga w leczeniu zapalenia żył, a także w zapobieganiu nawrotom choroby. Edukacja pacjenta w zakresie dbania o zdrowie naczyń krwionośnych, odpowiednia dieta, unikanie długotrwałego unieruchomienia oraz dbanie o regularną aktywność fizyczną to kluczowe elementy profilaktyki, które pozwalają minimalizować ryzyko zapalenia żył w przyszłości.

Umów się na konsultację do specjalisty

Umów wizytę
22 120 20 84