Żylaki odbytu
Żylaki odbytu – zwane powszechnie hemoroidami – to wbrew pozorom dość powszechny problem, dotykający wielu osób, bez względu na płeć i wieku. Niektórzy pacjenci wstydzą się zgłosić się z nim do lekarza, a tymczasem dostępnych jest wiele nowoczesnych metod leczenia żylaków odbytu, dzięki którym można raz na zawsze pozbyć się tego przykrego problemu.

Żylaki odbytu – czynniki ryzyka oraz objawy
Istnieje wiele czynników, zwiększających ryzyko występowania żylaków odbytu. Zalicza się do nich nadwaga i otyłość, ciąża (z hemoroidami boryka się wiele pań po porodzie), nadużywanie alkoholu, przewlekłe zaparcia, częste dźwiganie ciężarów, długotrwałe biegunki i nadużywanie środków przeczyszczających, a także styl życia. Na hemoroidy są narażone m.in. osoby mało aktywne fizycznie, a także wykonujące pracę siedzącą, np. pracownicy biurowi, kierowcy, informatycy, kasjerki itp.
Objawy żylaków odbytu trudno pomylić z czymkolwiek innym. Najczęstszym symptomem jest bezbolesne krwawienie świeżą, jasną krwią podczas wypróżniania lub zaraz po nim. Czasami krwawieniu towarzyszy obecność śluzu, pieczenie okolic odbytu oraz nietrzymanie stolca. W zaawansowanych stadiach może dojść do zakrzepicy, objawiającej się silnym, rwącym bólem okolic odbytu oraz obrzękiem tych okolic.
Farmakologiczne leczenie żylaków odbytu
Jedną z możliwych form leczenia żylaków odbytu jest farmakoterapia. Przed jej wdrożeniem zaleca się jednak znormalizować ilość wypróżnień. Do diety należy włączyć produkty zawierające duże ilości błonnika, takie jak pieczywo, kasze i makarony pełnoziarniste, warzywa oraz owoce, a także większe ilości płynów, głównie niegazowanej wody mineralnej. Niewskazane są natomiast napoje alkoholowe, a także dania oraz przyprawy pikantne.
Skuteczność kliniczną w leczeniu żylaków odbytu wykazują środki zarówno stosowane doustnie, jak i miejscowo (w postaci kremów, maści czy czopków). Mają one właściwości znieczulające, przeciwzapalne, przeciwzakrzepowe oraz naczynioaktywne. Zalicza się do nich m.in. hydrokortyzon, neomycyna, cynchokaina, eskulina, hesperydyna oraz diosmina. Należy jednak pamiętać, że leczenie farmakologiczne eliminuje objawy, a nie przyczyny schorzenia – możliwe są więc jego nawroty.
Mało inwazyjne leczenie żylaków odbytu
Istnieje również wiele nowoczesnych, mało inwazyjnych i skutecznych metod leczenia żylaków odbytu:
- skleroterapia – zwana również ostrzykiwaniem, polega na podaniu do zmienionego naczynia specjalnego środka chemicznego, który obkurcza jego ściany, a w konsekwencji dochodzi do jego zwłóknienia i zamknięcia; hemoroid zostaje wydalony i przestaje być widoczny,
- metoda Barrona – określana również mianem gumkowania, polega na założeniu u podstawy żylaka odbytu elastycznego, gumowego pierścienia – gumka odcina dopływ krwi do hemoroida, przez co obumiera i w ciągu kilku dni odpada (w ciągu jednego zabiegu można założyć gumki na maksymalnie dwa żylaki),
- krioterapia – czyli zamrażanie, polega na poddaniu żylaka działania bardzo niskiej temperatury, co również odcina dopływ krwi i prowadzi do jego martwicy, a następnie – samoistnego odpadnięcia (również można jednorazowo usunąć co najwyżej dwa hemoroidy),
- laseroterapia – w tym przypadku żylak odbytu poddawany jest działaniu precyzyjnie ukierunkowanej energii emitowanej przez laser, dzięki której tkanki ulegają ścięciu, guzek obumiera i w ciągu kilku dni samoistnie odpada,
- DGHAL – czyli zamykanie tętnic, polega na wprowadzeniu do odbytu sondy Dopplera, przy pomocy której lekarz znajduje tętnice zaopatrujące hemoroida w krew i zamyka je poprzez zastosowanie specjalnych wchłanialnych szwów, przez co niedokrwiony guzek umiera (zabiegu nie trzeba powtarzać).

Chirurgiczne leczenie żylaków odbytu
W około 10-15% przypadków, gdy dochodzi do bardzo silnych krwawień, których nie można zatrzymać leczeniem zachowawczym lub gdy choroba jest już niezwykle zaawansowana, żylaki odbytu leczy się przy pomocy tradycyjnych zabiegów chirurgicznych. Można je wykonać metodą otwartą Milligana-Morgana lub metodą zamkniętą Fergusona. Chirurgiczne operacje żylaków odbytu przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub podpajęczynówkowym, poprzez wstrzyknięcie środka znieczulającego do płynu otaczającego rdzeń kręgowy. Z reguły po operacji pacjent musi przez kilka dni pozostać w szpitalu, przyjmując w tym czasie leki przeciwbólowe. Po opuszczeniu szpitala konieczna jest kontynuacja leczenia w warunkach ambulatoryjnych.
Nowoczesne metody,
doskonałe rezultaty

Umów się na konsultację do specjalisty